حسین بلدی: جشنواره، از کمبودهای سخت‌افزاری صدمه دید

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در آذربایجان غربی، سی‌وچهارمین جشنواره تئاتر این استان، از هشتم تا دهم آذرماه 1401 در شهرستان ارومیه برگزار شد.

حسین بلدی که یکی از کارگردان‌های فعال عرصه تئاتر در شهرستان اشنویه است، با نمایش «آواز بی‌صدا» به نویسندگی خودش در این جشنواره حضور داشت که به همین بهانه، با او گفت‌وگو کردیم.

خلاصه‌ نمایش «آواز بی‌صدا» چیست؟

«آواز بی‌صدا»، روایت بمباران شیمیایی اشنویه توسط رژیم بعث وقت عراق درسال ۶۷ است. یک جنایت ضدبشری که جوامع بین‌الملل برخلاف وعده‌های‌شان و محکومیت آن در قطعنامه ۶۱۲ شورای امنیت سازمان ملل و محکومیت بازرگانان فنلاندی همکار با رژیم صدام، هنوزخسارت وارده به مردم این شهر را جبران نکرده‌اند.

در این نمایش، زنی به‌نام صبا از مصدومین بمباران شیمیایی اشنویه، بعد از سی سال همچنان پریشان از احوال دوران کودکی خویش براثر اصابت بمب‌های شیمیایی می‌نالد و خاطرات ناخوش آن دوران را شبانه درخواب به‌یاد می‌آورد. او که جزو فراموش‌شدگان تاریخ این جنایت بشری است، اکنون که خود صاحب فرزندی 9 ساله است، داستان واقعی خویش را به‌واسطه تکلیف انشاء فرزندش بازگو می‌کند تا بلکه گوش شنوایی، صدای این فاجعه تلخ تاریخی را بشنود.

در این نمایش، مژگان بلدی، محمد رحیمی، ساغر شهامت، کوثر شهامت، نوین ایمانی، بصیر شاهی، سینا میرخسرو و تینا حاجی‌رحمانی به ایفای نقش می‌پردازند.

جشنواره امسال استان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

بدیهی است که تئاتر شهرستان‌ها با توجه به کمبود امکانات سخت‌افزاری و نرم افزاری نسبت به مرکز استان ضعیف‌تر عمل کند. چه بسا هنرمندان شهرستانی با مشقت و سختی خود را به جشنواره‌های متفاوتی برای دیده‌شدن می‌رسانند و انتظار می‌رود کارشان نسبت به امکانات شهرشان ارزیابی شود.

مسئله بعدی، این‌که شهر میزبان جشنواره، از لحاظ سخت‌افزاری باید کاملا تجهیز شده باشد که این‌گونه نبود. ناهماهنگی‌های موجود در امر اجرای گروه‌ها و کیفیت صدا (اتاق فرمان) و شایدم تا حدی نور، تاثیر بسزایی در نحوه اجرا و حس بازیگر دارد که متاسفانه در اجرای بنده به هیچ عنوان کیفیت مطلوبی از عوامل اجرایی سالن ندیدم و این مشکل، خودش را در اجرا به رخ کشید.

نظرتان درباره وضعیت تئاتر استان چیست؟

با توجه به سابقه چندین ساله که در تئاتر استان در زمینه‌های مختلف داشته‌ام، متاسفانه می‌توانم بگویم تئاتر، یکی از مظلوم‌ترین هنر‌های این استان است. در حال حاضر با توجه به امکانات اندک شهرستان‌های آذربایجان غربی و حتی ارومیه نسبت به سایر استان‌ها و نیز ارتباط محدود گروه‌ها و تعامل اندک هنرمندان، باید گفت هنرهای نمایشی در استان ما، روز به‌روز در حال پس‌روی بوده است.

امیدوارم گوشی شنوا برای تئاتر شهرستان‌ها باشد که بتواند مشکلات را حل کند و نه فقط با لبخند و گفتن «چَشم» از آن بگذرد. تئاتر آذربایجان غربی باتوجه به پتانسیل مردمانش و نگاه هنری که جامعه دارد، باید بهتر و قدرتمندتر از اکنون جلوه‌گر شود و به سطح واقعی خودش برسد.